Κωδικός: ‘χαμηλή ένταση’

Έχω περάσει πολύ χρόνο στην Ελλάδα και στα νησιά της, πολύ χρόνο από τη ζωή μου. Έχω δει μέρες από τη Μεταπολίτευση. Υπήρξα μάρτυρας μικρών ή μεγάλων οικονομικών συμφορών. Διάολε, η ιστορία της οικογένειάς μου είναι μια καλή απόδειξη για το πώς οι Έλληνες μπορούν να δημιουργήσουν φασαρίες στους εαυτούς τους.

Στη σύγχρονη εποχή, έχω δει απεργίες και διαδηλώσεις οι οποίες αποτελούν καθημερινά  γεγονότα στη ζωή των Ελλήνων.  Αλλά οι εμπειρίες μου σήμερα 29 Ιουνίου 2010 και μετά τις τελευταίες λίγες ημέρες που πέρασα στην Ελλάδα βρίσκονται σε απόλυτη αντίθεση με το πώς ένιωθα στις επισκέψεις μου τις τελευταίες δεκαετίες.

Πρώτα απ’ όλα πότε αρχίσαμε να μιλάμε χαμηλόφωνα οι Έλληνες; Πότε μάθαμε να σιωπούμε και να θρηνούμε τους εαυτούς μας? Πότε τα μάτια μας άρχισαν να κοιτάζουν το πάτωμα αντί για το γαλάζιο ουρανό; Πότε γίναμε το πιο άφωνο είδος στην Ευρώπη; Όπως έχει συμβεί και με άλλα γεγονότα, φυσικά και υπάρχει κακοφωνία στον τύπο άλλα και γενικά μεταξύ των Ελλήνων για το τι συμβαίνει και πως θα το αντιμετωπίσουμε. Αλλά ο τόνος είναι χαμηλός.  Για τα Ελληνικά δεδομένα είναι ψίθυρος.

Ναι η κατάσταση είναι φρικτή. Μετά τις πρόσφατες αυξήσεις στις τιμές προϊόντων γενικής χρήσης και του ΦΠΑ, όλες οι τιμές αυξάνονται καθημερινά. Χθες βράδυ φάγαμε σε ένα εστιατόριο που συχνάζουμε στο Μικρολίμανο. Από την τελευταία επίσκεψη λίγους μήνες πριν, οι τιμές έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 20%. Και αυτό είναι υπερβολικό για ένα ήδη ακριβό εστιατόριο για τα Ελληνικά δεδομένα. (Κατά την ταπεινή μου άποψη το Ελληνικό γεύμα έχει την καλύτερη σχέση ποιότητας – τιμής στην Ευρώπη).

Επίσης τη φετινή περίοδο έντονης  τουριστική κίνησης κάποιες εκπλήξεις περιμένουν τους τουρίστες. Δημοφιλείς προορισμοί όπως η Μύκονος έχουν εξωφρενικές τιμές διαμονής για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Όλοι περιμένουν να ωφεληθούν από τις αναμενόμενες αυξήσεις στις τιμές. (Μια πανσιόν στη Χώρα στην οποία μπορεί να μείνει κανείς με 40 ευρώ σήμερα, κοστίζει 150 ευρώ μετά τις 15 Ιουλίου.) Και οι τιμές των πτήσεων εσωτερικού δε βοηθούν ιδιαίτερα. 

Το πρόβλημα με την αντίληψη των Ελλήνων είναι ότι δύσκολα αλλάζουν τις καθημερινές τους συνήθειες. Για τους περισσότερους από αυτούς οι καθημερινή εργασία είναι κάτι που πρέπει να κάνουν για να επιβιώσουν, αλλά είναι καλύτερα αν δουλεύουν λιγότερο όταν δεν τους βλέπει κανείς. Από την παραπάνω γενίκευση θα πρέπει να εξαιρέσουμε τους τομείς τουρισμού και ψυχαγωγίας  και από την εξαίρεση αυτή προκύπτουν συμπεράσματα για την κατάσταση που επικρατεί. Όμως τώρα που κερδίζουν λιγότερα συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, θα πρέπει να ξεκινήσουν δεύτερη δουλειά ή να εγκαταλείψουν τον πλούσιο τρόπο ζωής τους (το οποίο σημαίνει να μην αλλάζουν BMW κάθε δύο χρόνια, να μην πουλούν κάποια από τα πολλά ακίνητά τους ή να μην περνάνε κάθε βράδυ μη εργάσιμης μέρας ξοδεύοντας 150 ευρώ για ένα μπουκάλι συνηθισμένο Whisky σε συνηθισμένα μπουζούκια, και να ελαττώσουν σημαντικά τον αριθμό των ερωμένων τους).

Πολλοί ‘οικονομικοί οίκοι’ συμβουλεύουν την Ελλάδα να παρατείνει την ηλικία συνταξιοδότησης και να αναδιαρθρώσει το συνταξιοδοτικό της σύστημα για να εξισορροπήσει το εξωτερικό χρέος.  Η αντίθετη πραγματικότητα που δε φαίνεται να κατανοούν όσοι βγάζουν εύκολα συμπεράσματα είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια βαθιά αποξενωμένη κοινωνική κατάσταση. Και τα οικονομικά προβλήματα οφείλονται σε άλλες αιτίες. Η διαφθορά στην εκμετάλλευσης των πόρων της ειδικά όσων προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η υπερβολική φορολογία της εργατικής της δύναμης ώστε να αναμορφωθούν τα έξοδα της πολιτείας είναι οι πραγματικοί εχθροί  ενάντια στη σωτηρία.

Καθώς νέες απεργίες και διαδηλώσεις προγραμματίζονται κάθε δέκα μέρες πλέον, το κοινό γενικά φαίνεται να μη γνωρίζει την επικείμενη μοίρα του. Συγκεντρώνονται μόνο στο να κάνουν σχέδια για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Ο βασικός συντελεστής για την Ελληνική οικονομία το 2010 θα είναι η τύχη της τουριστικής σεζόν. Στην επόμενη απεργία στις 8 Ιουλίου θα συμμετέχουν για μια ακόμη φορά οι λιμενεργάτες του Πειραιά οι οποίοι θα σταματήσουν τη θαλάσσια κίνηση στην Ελλάδα για μια ακόμη μέρα. Έτσι οι επιβάτες θα υποχρεωθούν σε άλλες 48 άχρηστες ώρες στα ελληνικά νησιά όπου ο καθένας θα πρέπει να περάσει μία ακόμη μη προγραμματισμένη μέρα περιπλανώμενος και βρίζοντας το κατεστημένο. Μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας έχουν ήδη στείλει τελεσίγραφο, μετά την προηγούμενη απεργία της 29^ης Ιουνίου, ότι θα διακόψουν τις επισκέψεις τους στην Αθήνα αν συνεχιστούν οι απεργίες.

Έτσι, αν τα πρόσφατα δημοσιονομικά δεδομένα είναι ακριβή και η Ελλάδα έχει ήδη χάσει το 8% του ετήσιου τουριστικού εισοδήματος, τότε μάλλον θα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση μέχρι το τέλος του χρόνου από ότι είχε προβλεφτεί τον περασμένο Μάιο.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση μειώνει την όρεξη των αναμενόμενων επισκεπτών γεγονός το οποίο αν συνδυαστεί με την απληστία των Ελλήνων ιδιοκτητών που χρεώνουν περισσότερο, ίσως τελικά σκοτώσει τη μοναδική κότα που γεννά ακόμη χρυσά αυγά στην Ελλάδα. Και τότε δε θα υπάρχει τίποτα…